Η φοίτηση στο Πρόγραμμα ολοκληρώνεται με την εκπόνηση και την επιτυχή προφορική υποστήριξη της διπλωματικής εργασίας. Η έκταση της εργασίας είναι είκοσι χιλιάδες (20.000) λέξεις.

Η δήλωση του θέματος της διπλωματικής εργασίας και του επιβλέποντα καθηγητή (η συναίνεση του οποίου θα πρέπει να έχει εκ των προτέρων διασφαλιστεί) γίνεται στην αρχή του Β’ εξαμήνου. Εν συνεχεία, σύμφωνα με το δηλωθέν θέμα, η Συντονιστική Επιτροπή ορίζει για κάθε φοιτητή Τριμελή Επιτροπή, αποτελούμενη από τρεις καθηγητές, με τη συνεργασία των οποίων διεξάγεται η έρευνα της διπλωματικής εργασίας.

Ολοκληρωμένο κείμενο της διπλωματικής εργασίας παραδίδεται στον επιβλέποντα μέχρι τον Δεκέμβριο (Γ΄ εξάμηνο). Ακολουθεί η πρώτη συνολική εκτίμηση της εργασίας με ενδεχόμενες παρατηρήσεις και υποδείξεις προς διόρθωση.

Η τελική παράδοση των εργασιών γίνεται σε τρία (3) αντίτυπα και σε ηλεκτρονική μορφή έως τον μήνα Ιανουάριο. Ακολουθεί προφορική υποστήριξη της εργασίας ενώπιον της τριμελούς επιτροπής. Σε περίπτωση απόρριψης, ο φοιτητής μπορεί να επανέλθει με εκ νέου επεξεργασμένη εργασία με τελική προθεσμία παράδοσης των τριών (3) αντιτύπων και της ηλεκτρονικής μορφής κατά τον μήνα Μάιο. Η οριστική απόρριψη, όμως, της διπλωματικής εργασίας συνεπάγεται και την διαγραφή από το Πρόγραμμα. 

Στη διπλωματική εργασία αντιστοιχούν 30 πιστωτικές μονάδες (ECTS).

Ο γενικός βαθμός του Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης (Μ.Δ.Ε.) ισούται με τον μέσο όρο από την άθροιση των βαθμών των οκτώ μαθημάτων και της διπλωματικής εργασίας επί 4.

ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΟΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

1. Τίτλος της εργασίας.

Θα πρέπει να είναι σύντομος και περιεκτικός.

2. Εισαγωγή.

Οφείλει να κατατοπίζει τον αναγνώστη για το ερευνώμενο επιστημονικό ζήτημα, τους στόχους, το επιστημονικό ενδιαφέρον και τη χρησιμότητα της εργασίας, τα βασικά ερευνητικά ερωτήματα που θέτει ο συγγραφέας και τα οποία πρόκειται να απαντηθούν στην εργασία, τον τρόπο προσέγγισης του θέματος (μεθοδολογία) και το υλικό που χρησιμοποιείται (πρωτογενές, δευτερογενές κ.λπ.), καθώς και τις ενότητες στις οποίες χωρίζεται η εργασία, τον σκοπό τους και τα ζητήματα που θα εξεταστούν σε καθεμία από αυτές. Οι φοιτητές πρέπει να είναι εξοικειωμένοι με τη βασική βιβλιογραφία της/των θεματικής /κων που πραγματεύεται η διπλωματική εργασία

3. Διάγραμμα της εργασίας.

Αποτυπώνει με σαφήνεια τη δομή του συνολικού κειμένου και τις ενότητες που υπηρετούν την επαγωγική ανάπτυξη του θέματος. Στο διάγραμμα που εκπονείται -και αναθεωρείται στο μέτρο που είναι αναγκαίο- οργανώνεται η εργασία με ευσύνοπτο τρόπο, έτσι ώστε στο τέλος της να γίνεται κατανοητή η επαλήθευση ή όχι των ερευνητικών υποθέσεων.

4. Η χρήση των πηγών και της βιβλιογραφίας.

Η κατάλληλη αξιοποίηση των πηγών και της βιβλιογραφίας έχει ιδιαίτερη σημασία για την κατανόηση της θεματικής, την κατάστρωση του διαγράμματος της εργασίας, την εκπόνηση και την τεκμηρίωσή της.

Οι πηγές περιλαμβάνουν το πρωτογενές υλικό, το οποίο ερμηνεύει, συστηματοποιεί και αναλύει η βιβλιογραφία. Πηγές θεωρούνται, ενδεικτικά, το υλικό από συνεντεύξεις και ερωτηματολόγια, τα νομοθετικά κείμενα, τα πρακτικά των συζητήσεων της Βουλής, τα σχέδια και οι προτάσεις νόμων που υποβάλλονται προς ψήφιση στη Βουλή, η νομολογία των δικαστηρίων, οι πράξεις των ανεξάρτητων αρχών (π.χ. Συνήγορος του Πολίτη), δημοσιεύματα του τύπου με δηλώσεις πολιτικών και κοινωνικών φορέων ή αναλύσεις και σχόλια για σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις. Είναι προφανές ότι οι πηγές αξιολογούνται και ιεραρχούνται ενόψει του συγκεκριμένου θέματος.

Η έρευνα της βιβλιογραφίας γίνεται όχι μόνο στις συμβατικές βιβλιοθήκες αλλά και στο διαδίκτυο. Οι σχετικοί πίνακες στο τέλος των βιβλίων αποτελούν χρήσιμο οδηγό για την αναζήτηση της βιβλιογραφίας. Η επιλογή της γίνεται με γνώμονα τη συνάφεια με το θέμα που πραγματεύεται η εργασία. Κατά τη μελέτη της πρέπει να διακρίνουμε και να αξιολογούμε το ουσιώδες από το επουσιώδες, ανάλογα με τις ανάγκες της εργασίας. Είναι αυτονόητο ότι για να διατυπώσουμε την άποψή μας συνεκτιμούμε τόσο τις θετικές όσο και τις αρνητικές απόψεις για ένα αμφισβητούμενο ζήτημα.

Η οργάνωση των πηγών και της βιβλιογραφίας διευκολύνεται με τη θεματική ταξινόμησή τους.

5. Το γλωσσικό ύφος της εργασίας.

Κατά τη συγγραφή μιας φοιτητικής εργασίας πρέπει να φροντίζουμε για την καθαρότητα και την απλότητα της διατύπωσης, τη διαύγεια, τη λογική συγκρότηση και τη στερεή θεμελίωση των επιμέρους σκέψεων και των συλλογισμών μας.

Επίσης, πρέπει να αποφεύγονται επιτηδευμένοι τρόποι έκφρασης, όπως ο μακροπερίοδος λόγος (λ.χ. διαδοχικές αναφορικές προτάσεις - "που..., που..., που..."), τα υπερβατά σχήματα, η κατάχρηση της παθητικής φωνής (ιδιαίτερα όταν καταλείπει αμφιβολίες ως προς το υποκείμενο).

5. Παραπομπές.

Πληροφορίες που χρησιμοποιούνται στην εργασία και που αντλήθηκαν (άμεσα ή έμμεσα) από συγγράμματα, βιβλία, άρθρα από περιοδικά και συνέδρια, μελέτες, διπλωματικές εργασίες, διδακτορικές διατριβές, αδημοσίευτο υλικό άλλων συγγραφέων, προσωπική επικοινωνία, ιστοσελίδες κ.λπ., πρέπει να συνοδεύονται από αναφορά στην πηγή τους, στο σημείο του κειμένου που παρατίθενται οι σχετικές πληροφορίες (παραπομπές). Οι παραπομπές είναι υποχρεωτικές:

-          Εφόσον χρησιμοποιούμε ακριβές απόσπασμα από άλλο έργο ή γράφουμε επακριβώς τα λόγια του συγγραφές από μία πηγή (οπότε και το απόσπασμα τίθεται εντός εισαγωγικών).

-          Κάθε φορά που γράφουμε σε γενικές γραμμές αυτά που είπε κάποιος άλλος ή μεταφέρουμε περιφραστικά πληροφορίες από κάποια πηγή.

-          Γενικά, κάθε φορά που χρησιμοποιούμε είτε άμεσα, είτε έμμεσα στοιχεία από μία πηγή.

Η παραπομπή γίνεται με σημείωση, στην οποία αναφέρεται το επώνυμο και το όνομα του συγγραφέα, ο τίτλος του βιβλίου σε πλάγια γραφή – italics, ο εκδοτικός οίκος, ο τόπος, η χρονολογία έκδοσής του και οι σελίδες όπου περιλαμβάνονται οι σχετικές αναπτύξεις (λ.χ. Βλ. Βεγλερής, Φ., Ο δικαστικός έλεγχος της διοικήσεως, εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλας, Αθήνα-Κομοτηνή, 1987, σ. 34-37). Όταν πρόκειται για άρθρο, μετά το επώνυμο και το όνομα του συγγραφέα, αναφέρεται ο τίτλος του άρθρου εντός εισαγωγικών, ακολουθεί ο τίτλος του περιοδικού ή του συλλογικού τόμου όπου δημοσιεύθηκε σε πλάγια γραφή - italics, ο αριθμός του τόμου, ο εκδοτικός οίκος, ο τόπος, το έτος κυκλοφορίας του και η σελίδα.

Εάν παραπέμπεται το ίδιο έργο δύο ή περισσότερες φορές, τότε χρησιμοποιείται το επίθετο του συγγραφέα, με την αναφορά του αριθμού της προηγούμενης σημείωσης, στην οποία γίνεται για πρώτη φορά η παραπομπή στο έργο (λ.χ. βλ. Φ. Βεγλερή, όπ.π. (υποσημ. 12), σ. 37). Στην περίπτωση που γίνεται παραπομπή σε περισσότερα έργα του ίδιου συγγραφέα, παρατίθεται σε συντομία και ο τίτλος κάθε έργου (λ.χ. βλ. Φ. Βεγλερή, Δικαστικός έλεγχος, όπ.π. (υποσημ. 12), σ. 37).

Οι παραπομπές σε κείμενα που δημοσιεύονται στο διαδίκτυο διέπονται κατά βάση από τους ίδιους κανόνες. Ως πηγή δημοσίευσής τους αναφέρεται ο συγκεκριμένος δικτυακός τόπος.

6. Περιεχόμενα – Βιβλιογραφία.

Στην αρχή της εργασίας πρέπει να υπάρχει πίνακας περιεχομένων, ενώ στο τέλος της πρέπει να παρατίθενται οι πηγές και η βιβλιογραφία. Στη βιβλιογραφία πρέπει να αναφέρεται το επώνυμο και το όνομα του συγγραφέα,  ο τίτλος του βιβλίου σε πλάγια γραφή – italics, ο εκδοτικός οίκος, ο τόπος, η χρονολογία έκδοσής του (λ.χ. Βλ. Βεγλερής, Φ., Ο δικαστικός έλεγχος της διοικήσεως, εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλας, Αθήνα-Κομοτηνή 1987, σ. 34-37). Όταν πρόκειται για άρθρο, μετά το επώνυμο και το όνομα του συγγραφέα, αναφέρεται ο τίτλος του άρθρου εντός εισαγωγικών, ακολουθεί ο τίτλος του περιοδικού ή του συλλογικού τόμου όπου δημοσιεύθηκε σε πλάγια γραφή - italics, ο αριθμός του τόμου, ο εκδοτικός οίκος, ο τόπος, το έτος κυκλοφορίας του και η σελίδα. (λ.χ. Ρήγα, B., «Συνταξιοδοτική πολιτική. Θεωρία Εμπειρίας σε τρεις χώρες της Ε.Ο.Κ., ιδιαιτερότητες της Ελληνικής Εμπειρίας», στο Γετίμης, Π., Δ. Γράβαρης (επιμ.), Κοινωνικό Κράτος και Κοινωνική Πολιτική, εκδ. Θεμέλιο, Αθήνα 1993 ή Ferrera, M., «The ‘Southern Model’ of Welfare in Social Europe», Journal of European Social Policy, Vol. 6, No 1, SAGE Publications, London1996, p.p.17-37. Τα κείμενα που δημοσιεύονται στο διαδίκτυο διέπονται κατά βάση από τους ίδιους κανόνες. Ως πηγή δημοσίευσής τους αναφέρεται ο συγκεκριμένος δικτυακός τόπος.

7. Εκδοτική επιμέλεια της εργασίας.

Ο χωρισμός του κειμένου σε ενότητες πρέπει να γίνεται με τρόπο ενιαίο σε όλη την εργασία. Στη συνέχεια παρατίθεται ένα παράδειγμα:

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ. ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΠΩΣ;

Ι. Εισαγωγή

ΙΙ. Οι λόγοι

α. Η εμβάθυνση

β. Η διεύρυνση

γ. Εμβάθυνση και διεύρυνση

δ. Η μετεξέλιξη της ΄Ενωσης σε πολιτική ΄Ενωση

ε. Ο εκδημοκρατισμός της

στ. Η παγκοσμιοποίηση

ζ. Συνταγματοποίηση και Ευρωπαϊκό Σύνταγμα

ΙΙΙ. Η παραγωγή του Ευρωπαϊκού Συντάγματος

α. Η Συνέλευση

β. Η Διακυβερνητική Διάσκεψη

γ. Η συνάρθρωση της Συνέλευσης και της Διακυβερνητικής

δ. Η έγκρισή του

IV. Επίμετρο

Οι παράγραφοι του κειμένου πρέπει να έχουν νοηματική αυτοτέλεια και να ακολουθούν λογική σειρά με στόχο την απόδειξη του κεντρικού επιχειρήματος ή της υπόθεσης εργασίας.

Το κείμενο της μελέτης πρέπει να γράφεται σε διάστημα «1,5» και οι (υπο) σημειώσεις σε διάστημα «1,0». Επίσης, πρέπει να υπάρχει συνέπεια στην εφαρμογή τονισμένων (bold), πλαγίων (italics), κεφαλαίων ή πεζών στοιχείων.

Οι σημειώσεις με τις παραπομπές ή τις επεξηγήσεις γίνονται κατά προτίμηση στο κάτω μέρος κάθε σελίδας και όχι, συνολικά, στο τέλος του κειμένου.

Εφόσον χρησιμοποιείται στο κυρίως κείμενο της μελέτης αυτούσια τη φρασεολογία άλλου συγγραφέα ή πηγής, το συγκεκριμένο παράθεμα εντάσσεται στο κείμενο εντός εισαγωγικών (λ.χ. Το Σ.τ.Ε. δέχθηκε ότι "Σύμφωνα με τον…").

.